De Nationale Holocaust Herdenking (voorheen Auschwitzherdenking) vindt elk jaar plaats op de laatste zondag van januari. Vanaf vandaag ook in Voorhout. Op zondag 30 januari is dit Holocaustmonument officieel aan de Voorhoutse gemeenschap overhandigd. Dit monument is ontworpen en gemaakt door de heer Niek van Dam. Bij dit Holocaustmonument zal een tegel geplaatst worden met een QR code waarmee iedere bezoeker het bijbehorende verhaal kan lezen.
Begin 2020 werd in Rotterdam het tijdelijke Holocaustmonument Levenslicht onthuld. Een cirkel met een doorsnede van twintig meter, gevuld met 104.000 stenen. Dat aantal was niet zomaar gekozen. De stenen stonden symbool voor 104.000 levens: de Nederlandse Joden, Roma en Sinti die slachtoffer werden van de Holocaust. Het monument was maar tijdelijk in zijn geheel te zien: kort na de onthulling werden de stenen verspreid door het land. Zo kregen tal van gemeenten hun eigen monument. Ook wij hier in Teylingen. Ik herinner mij nog goed die bijzondere avond van 27 januari 2020 waarop dat monument vorm kreeg, hier op het Raadhuisplein. De indrukwekkende stoet van inwoners die aan kwamen lopen met hun stenen, om deze vervolgens achter te laten in een kleine cirkel. Het blauwe licht dat de stenen elke paar seconden deed oplichten, waarna het weer uitdoofde. Als een ademhaling in licht. Het Levenslicht. Het monument was in al onze dorpen één avond te zien. Daarna werd het ontmanteld – tot nu. De heer Niek van Dam en de Oranje Vereniging Voorhout hebben het initiatief genomen om een blijvend Holocaustmonument te ontwerpen. Hierin is een deel van de stenen gebruikt die wij in 2020 officieel in ontvangst namen. Elk van de 104.000 stenen van toen staat voor een leven dat voortijdig is afgebroken. Een leven van een man of vrouw, een kind soms nog. Iemand met talenten en dromen. Iemand met vrienden en geliefden. Iemand als Fritz Hirschfeld, die tijdens de oorlog een poosje in Huize Agnes woonde, maar in 1944 werd omgebracht in Auschwitz. Voor hem legden we vorig jaar een struikelsteen in de stoep. En met dit Holocaustmonument is er nog een plek gekomen waar wij stil kunnen staan bij de mensen die zijn opgepakt en weggevoerd, om nooit meer terug te keren in onze dorpen.
